Omdat ik al mijn leven lang kamp met zwaarmoedigheid en depressies leek het me wel ‘ns tijd voor een blog erover.
Naast depressievere periodes heb ik de diagnose dysthyme stoornis gekregen wat zoveel betekend als “een gebrek aan plezier en genoegen in het leven ervaren“. Het wordt ook wel chronische depressie genoemd – neerslachtigheid die nooit helemaal weg is. Ik kan me vinden in die diagnose. Voor wie neerslachtigheid en depressie niet kent: je ervaart dingen uit je leven alsof er een grijze waas overheen hangt. De kleur is uit de beelden en de soul uit de muziek. Energie lijkt makkelijk uit je weg te vloeien en motivatie moet vaak uit je tenen komen.
Mensen die ervan horen komen goedbedoeld vaak met adviezen en een aantal ervan zijn ook echt nuttig. Wat mij helpt bijvoorbeeld is veel buiten zijn, goed eten en genoeg slapen.
Wat niet zo is dat als je die dingen allemaal doet en even extra je best doet dat het probleem dan weg is. Nee. Het verlicht de klachten alleen enigszins. De illusie dat door een paar praktische oplossingen de depressie als sneeuw voor de zon zou verdwijnen maakt mensen die er last van hebben nog depressiever, want het zou zo simpel moeten zijn dus ze zullen wel iets niet goed doen. En jezelf de schuld geven is weer extra belastend.
Obed Brinkman
