Aan de Spaarnestraat in Groningen bevindt zich het oudste nog bestaande kraakpand van de stad: de Glasfabriek. Het werd 1 maart 1992 gekraakt en bestaat dus al ruim 25 jaar. Ik ging op bezoek en sprak er met Audrey, bewoonster van het eerste uur.
Ze woont in het pand samen met huisgenoot Rik en een paar katten. Er zijn al een aantal jaar geen concerten meer in de Glasfabriek, maar die waren er vroeger wel. En hoe: er traden bands op als Turbonegro, the Hellacopters (die vorige maand nog in het voorprogramma stonden van the Rolling Stones), the UK Subs (die dit jaar al 40 jaar bestaan) en Coitus. Die laatste band was de eerste band die ooit speelde in de Glasfabriek – een spontane gig in 1993. Komende zondag zijn ze weer in de stad te beluisteren: in de Bambara, samen met Dorst en System Basterd. Zelf ken ik het pand voornamelijk van repetities met de band Jammah Tammah.
Audrey verteld me over haar roerige leven: het heeft haar vaak niet meegezeten. Ze heeft bijvoorbeeld twee kinderen die van haar afgenomen zijn en die ze al jaren niet meer ziet. In het ziekenhuis werd ze ten onrechte bestempeld als harddrug-gebruikster met kans op besmetting toen ze moest bevallen van haar kind. En nu wil de gemeente de glasfabriek ontruimen omdat er een fietspad moet komen. Op het moment dat ik op bezoek ben belt de gemeente er net over. Audrey laat zich echter niet zomaar wegjagen. Ze woont er al 25 jaar en het pand is haar dierbaar. Ik snap wel waarom – het is een pand wat sfeer, creativiteit en geschiedenis ademt. Omdat het pand al 25 jaar bestaat heeft ze een prachtig fotoboekje gemaakt met posters van concerten en foto’s van bewoners en bezoekers. Het is bij haar te koop voor €25.
Ik hoop dat de gemeente het pand laat voor wat het nu is – er verdwijnen al zoveel mooie underground plekken in de stad. Audrey wil ooit nog een blues/punk jamsessie organiseren en het zou geweldig zijn als die er komt. Glasfabriek for ever!